تاثیر یکپارچه سازی اراضی بر میزان عملکرد مزارع گندم در کرمان با رهیافت تابع ترانسلوگ

یکی از مهم ترین موانع و مشکلات عمده بخش کشاورزی در کشورهای درحال توسعه خردی و پراکندگی اراضی کشاورزی می باشد که علاوه بر افزایش در هزینه های تولید موجب کاهش بهره وری و ایجاد ضایعات در نهاده­های مورد استفاده می گردد. استفاده بهینه از اراضی و نهاده های کشاورزی جهت تامین محصولات راهبردی مانند گندم از مهم ترین اهداف توسعه کشاورزی پایدار و ایجاد امنیت غذائی در کشور بشمار می رود. خرده مالکی بدلیل مشکلات مربوط به استفاده بهینه از فناوری ها و روش های نوین، محدودیت در بازدهی تولید را موجب می شود. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر اندازه سطح زیرکشت بر میزان عملکرد در مزارع گندم می باشد. داده های مورداستفاده در این تحقیق از طریق ۱۵۰ پرسشنامه به صورت خوشه ای دومرحله ای در بازه زمانی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ از منطقه دشت کار استان کرمان جمع آوری گردیده است. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که میزان سطح مزارع تاثیر معناداری به میزان۸۳/۲- بر عملکرد دارد. به دلیل کثرت اراضی خرد و پراکنده در کشور، پیشنهاد می گردد در طرح یکپارچه سازی اراضی گندم به کارایی نهاده های تولید (آب و کود) که سهم زیادی در افزایش عملکرد داشته، توجه ویژه ای شود. به منظور افزایش عملکرد در هر منطقه، تاثیرگذاری نهاده های موثر در اراضی بزرگ مقیاس برای محصول استراتژیک گندم در نظر گرفته شود تا منجر به بهبود توسعه کشاورزی شود.

کلیدواژه ها:

آب ، اراضی خرد ، توسعه کشاورزی ، کود