بررسی تطبیقی اصول طراحی آموزشی در دو رویکرد یادگیری مبتنی بر بازی و یادگیری مبتنی بر مسئله در دوره ابتدایی

هدف این مقاله مروری، بررسی تطبیقی اصول طراحی آموزشی در دو رویکرد یادگیری مبتنی بر بازی و یادگیری مبتنی بر مسئله در دوره ابتدایی است. در عصر حاضر، نظام های آموزشی با چالش هایی نظیر افت انگیزه، اضطراب تحصیلی و ناتوانی در به کارگیری دانش در موقعیت های واقعی مواجه هستند. رویکردهای سنتی که مبتنی بر انتقال دانش هستند، دیگر پاسخگوی نیازهای نسل جدید فراگیران، موسوم به بومیان دیجیتال، نیستند. در مقابل، پارادایم های نوینی همچون یادگیری مبتنی بر بازی و یادگیری مبتنی بر مسئله با اتکا به اصول ساخت گرایی، بر فعال بودن فراگیر، درگیری شناختی و یادگیری در بستر واقعی تاکید می ورزند. یادگیری مبتنی بر بازی با بهره گیری از عناصر سرگرم کننده، چالش و بازخورد فوری، انگیزه و مشارکت دانش آموزان را به شکل چشمگیری افزایش می دهد. یادگیری مبتنی بر مسئله نیز با قرار دادن فراگیر در مواجهه با یک مسئله پیچیده و واقعی، مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی و یادگیری خودراهبر را تقویت می کند. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی و مرور نظام مند منابع، به واکاوی مبانی نظری و اصول طراحی این دو رویکرد می پردازد. یافته ها نشان می دهد که اگرچه هر دو رویکرد در اصول بنیادین ساخت گرایی (مانند فعال بودن یادگیرنده و یادگیری معنادار) مشترک هستند، اما در نحوه ارائه چالش، ساختار بازخورد، مدیریت انگیزش و نقش معلم تفاوت های اساسی دارند. در نهایت، مقاله استدلال می کند که یادگیری مبتنی بر بازی می تواند به عنوان یک پیاده سازی بسیار موثر و متناسب با ویژگی های شناختی و عاطفی کودکان دبستانی، برای اجرای اصول یادگیری مبتنی بر مسئله در این مقطع حساس تحصیلی، عمل کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر بازی ، یادگیری مبتنی بر مسئله ، طراحی آموزشی ، دوره ابتدایی ، اصول تطبیقی