بررسی رابطه ی ابراز وجود با سازگاری و امید تحصیلی دانش آموزان دختر دوره ابتدایی ناحیه ۶ اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی ابراز وجود با سازگاری و امید تحصیلی دانش آموزان دختر دوره ابتدایی ناحیه ۶ اصفهان بوده است. این پژوهش از لحاظ هدف جز تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش شناختی به شیوه کمی با روش همبستگی اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان دختر منطقه ۶ شهر اصفهان که در سال تحصیلی ۰۲-۱۴۰۱مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده ۲۷۸ نفر از آن ها به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند، که پس از حذف پرسشنامه های معیوب و ناقص۲۵۰ پرسشنامه به عنوان نمونه مورد تحلیل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده های این پژوهش از پرسشنامه های ۱- ابراز وجود گمبریل و ریچی (۱۹۷۵)، ۲- سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۴) و ۳- امید تحصیلی (۲۰۰۲) استفاده شده است. روایی صوری ابزار توسط خبرگان و متخصصین تایید و پایایی آنها بر اساس آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب ۸۹/۰، ۷۳/۰ و ۷۸/۰ محاسبه شد. یافته های پژوهش از طریق آزمون های ضریب همبستگی مورد تحلیل قرار گرفتند. بر اساس نتایج پژوهش بین ابراز وجود با سازگاری تحصیلی (۲۴۴/۰=β) و با امید تحصیلی (۱۹۹/۰=β) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰۵/۰>p). بنابراین به متولیان آموزش پیشنهاد می گردد که مبحث ابراز وجود به عنوان یک مداخله آموزشی به دانش آموزان ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

ابراز وجود ، سازگاری تحصیلی ، امید تحصیلی ، دانش آموزان دختر دوره ابتدایی ناحیه ۶ اصفهان