تجربه من در مواجهه با دانش آموزان کم انگیزه و پرچالش در کلاس چندپایه: چگونه توانستم انگیزه، اعتمادبه نفس و مشارکت آنان را بازسازی کنم.

چکیدهکلاس های چندپایه به عنوان یکی از پیچیده ترین محیط های آموزشی، با چالش های متعددی از جمله تفاوت های سنی، تحصیلی و هیجانی دانش آموزان روبه رو هستند. در چنین شرایطی، افت انگیزه، کاهش اعتمادبه نفس و کاهش مشارکت تحصیلی دانش آموزان از مسائل شایع محسوب می شود. در این روایت پژوهش، تجربه ی شخصی من به عنوان آموزگار ابتدایی در مواجهه با دانش آموزان کم انگیزه و پرچالش بررسی شده است. مشاهده شد که عوامل فردی، خانوادگی و محیطی از جمله فقر اقتصادی، اضطراب، و احساس ناکارآمدی، زمینه ساز افت انگیزش در دانش آموزان بودند. برای بهبود این وضعیت، راهبردهایی چون تقویت رابطه ی انسانی میان معلم و دانش آموز، استفاده از تشویق های معنادار، تفویض مسئولیت های کوچک به دانش آموزان، و طراحی فعالیت های گروهی مشارکتی به کار گرفته شد. اجرای این اقدامات موجب افزایش احساس شایستگی، خودکارآمدی و تعلق در دانش آموزان گردید. بر اساس نظریه خودتعیین گری دسی و رایان، تامین سه نیاز اساسی شایستگی، خودمختاری و تعلق، نقشی اساسی در بازسازی انگیزش درونی دانش آموزان داشت. نتایج این تجربه نشان داد که در کلاس های چندپایه، تغییر نگرش معلم از کنترل محور به حمایت محور و ایجاد فضای امن روانی، کلید بازگشت اعتمادبه نفس و مشارکت تحصیلی دانش آموزان است. در نهایت، این تجربه تاکید می کند که معلم، فراتر از انتقال دهنده دانش، نقش محوری در رشد هیجانی و انگیزشی دانش آموزان ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی کم انگیزگی ، روایت پژوهی ، کلاس چند پایه