بررسی رابطه یادگیری انطباقی با کاهش استرس و بهبود سازگاری آموزشی

یادگیری انطباقی به عنوان یک رویکرد آموزشی نوین، توانایی دانش آموزان را در تنظیم روش ها، سبک ها و مسیرهای یادگیری متناسب با نیازها و ویژگی های فردی ارتقا می دهد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه یادگیری انطباقی با کاهش استرس و بهبود سازگاری آموزشی دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهرستان [نام شهرستان] بود و نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه یادگیری انطباقی، مقیاس استرس تحصیلی و پرسشنامه سازگاری آموزشی بود که از نظر روان سنجی دارای روایی و پایایی مناسبی بودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شد و همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه برای بررسی روابط میان متغیرها به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که یادگیری انطباقی با کاهش استرس تحصیلی و افزایش سازگاری آموزشی رابطه معناداری دارد و نقش پیش بینی کننده مهمی در بهبود سلامت روان و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند. یافته ها اهمیت طراحی محیط های یادگیری انعطاف پذیر، ارائه بازخورد شخصی سازی شده و آموزش مهارت های خودتنظیمی را برجسته می سازد و راهنمایی عملی برای معلمان، مدیران و والدین فراهم می کند تا فرآیند یادگیری موثرتر و سلامت روان دانش آموزان بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

یادگیری انطباقی ، استرس تحصیلی ، سازگاری آموزشی ، خودتنظیمی ، محیط آموزشی انعطاف پذیر ، عملکرد تحصیلی ، سلامت روان