تحلیل تاثیر شایسته سالاری بر کارایی نیروی انسانی در شهرداری های ایران

در سال های اخیر بحث شایسته سالاری (meritocracy) به عنوان یکی از پایه های مطلوب در مدیریت منابع انسانی بخش عمومی به ویژه در سازمان های محلی مانند شهرداری ها مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله با رویکرد تحلیلی تلاش می کند ارتباط میان پیاده سازی سازوکارهای شایسته سالاری و کارایی نیروی انسانی در شهرداری های ایران را بررسی کرده، موانع و فرصت های اجرایی را شناسایی کند و سازوکارهایی عملیاتی برای افزایش کارایی پیشنهاد دهد. برای این منظور، ادبیات موضوعی بین المللی و ملی مرور شد که نشان می دهد شواهد تجربی درباره تاثیر شایسته سالاری بر عملکرد دولتی متنوع است؛ برخی مطالعات اثر مثبت و معنادار گزارش کرده اند و برخی دیگر به نقش متغیرهای میانجی (مانند نظام پرداخت، استقلال نهادی و فساد سیاسی) اشاره دارند .در زمینه ایرانی، پژوهش های اخیر نشان می دهد فقدان نهاد مستقل گزینش، دخالت های سیاسی و ضعف نظام ارزیابی عملکرد از عوامل محدودکننده تحقق شایسته سالاری در شهرداری هاست .تحلیل این مقاله نشان می دهد که اعمال رویه های شفاف در جذب و ارتقاء، ساختار ارزیابی مبتنی بر شایستگی، و افزایش شفافیت مدیریتی می تواند به افزایش انگیزش، کاهش جریان نفوذ و بهبود کارایی خدمات شهری منجر شود، اما میزان اثربخشی بستگی به یک بسته سیاستی شامل اصلاحات نهادی و فرهنگی دارد. در پایان پیشنهادهایی برای سیاست گذاران شهری و مدیران منابع انسانی شهرداری ها ارائه شده است که هم چنین مسیر تحقیقاتی آتی را معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

شایسته سالاری ، کارایی نیروی انسانی ، شهرداری ، مدیریت منابع انسانی ، بخش عمومی