نقش فعالیت های دست ورزی در یادگیری دانش آموزان: رویکردی نظری و مروری

فعالیت های دست ورزی به عنوان یکی از موثرترین رویکردهای آموزشی، نقشی کلیدی در ارتقای کیفیت یادگیری دانش آموزان ایفا می کنند. مبانی نظری پیاژه، ویگوتسکی، گاردنر و کلب نشان می دهد که یادگیری زمانی عمیق تر و پایدارتر است که دانش آموزان از طریق تعامل مستقیم با محیط و تجربه ی عملی درگیر شوند. مرور پژوهش ها نیز این دیدگاه را تایید می کند: دست ورزی در ریاضی موجب درک بهتر مفاهیم انتزاعی، در علوم افزایش دهنده ی انگیزه و مهارت های علمی، در زبان آموزی تقویت کننده ی حافظه ی دیداری-حرکتی، و در هنر و پروژه های گروهی پرورش دهنده ی خلاقیت و مهارت های اجتماعی است. از منظر روان شناختی، فعالیت های دست ورزی پیامدهایی چون افزایش اعتمادبه نفس، تقویت انگیزه ی درونی، کاهش اضطراب یادگیری، پرورش خلاقیت و ارتقای مهارت های اجتماعی-عاطفی دارند. با این حال، اجرای این رویکرد با چالش هایی مانند کمبود منابع، محدودیت های زمانی، فشار آزمون های استاندارد، کمبود آموزش معلمان و موانع فرهنگی روبه روست. تجربه های بین المللی از کشورهایی چون فنلاند، ژاپن، آمریکا و آلمان نشان می دهد که با سیاست گذاری درست، سرمایه گذاری در منابع و آموزش معلمان می توان این موانع را برطرف کرد. در نهایت، آینده ی آموزش نیازمند بازنگری در برنامه های درسی، اصلاح نظام ارزیابی، توانمندسازی معلمان، استفاده ی هوشمندانه از فناوری و تقویت همکاری مدرسه، خانواده و جامعه است تا فعالیت های دست ورزی به عنوان رکن اصلی یادگیری در قرن 21 تثبیت شوند.

کلیدواژه ها:

دست ورزی ، یادگیری فعال ، پیاژه ، ویگوتسکی ، هوش های چندگانه