نقش شخصیت پردازی در شکل گیری دیالکتیک در تسلای فلسفه

تسلای فلسفه تسلایی ادبی است. این رساله گفتگوی بین بوئثیوس و فلسفه شخصی شده ای است که به نظم و نثر ارائه می شود. در این مقاله شش مولفه تحلیل سبکی: رسانه متنی، رمز زیانی-جامعه شناختی، زاویه دید، شخصیت پردازی، ساختار متنی و بینامتنیت در تسلای فلسفه بررسی می شوند. در بین این مولفه ها، مشخصا شخصیت پردازی در تسلای فلسفه، بخشی از مسئله این پژوهش را تشکیل می دهد؛ زیرا آنچه به ما زاویه دید راوی را ارائه می کند و موجب برقراری دیالکتیک می شود، شخصیت است و از آنجایی که تحلیل سبکی که منجر به تجزیه و تحلیل یک متن می شود، برآیند بررسی هر شش مولفه است، بررسی پنج مولفه دیگر به عنوان روش این پژوهش انجام می شود. در این رساله شخصیت برای هدفی غیر از شخصیت پردازی و به منظور انتقال هدف نویسنده خلق شده است. به نظر می رسد بوئثیوس در این اثر به ادبیات نگاه ابزاری دارد و با استفاده از عناصر ادبی ای همچون شعر و موسیقی و توصیفات مطابق با سنت ادبیات تصویری باستانی به دنبال القای تفکرات فلسفی خود است. در تسلای فلسفه موضوع گفتمان پیوند با ابدیت و امر جاودانه، مفهوم گفتمان مفهومی انسان گرایانه متکی بر مسائلی همچون عدالت، مشیت، خیر، حقیقت، جبر و اراده آزاد است که این دو مولفه حاکی از زاویه دید ایدئولوژیکی تسلای فلسفه است. در این رساله نه تنها شیوه گفتمان، دیالکتیک است، بلکه دیالکتیک به معنی نوافلاطونی آن یعنی «سیر» نیز هست که به نور حقیقی می­رسد.

کلیدواژه ها:

بوئثیوس ، تسلای فلسفه ، دیالکتیک ، زندانی ، شخصیت