تاثیر روش های تدریس خلاقانه بر رشد تفکر انتقادی در دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با روش کتابخانه ای به بررسی تاثیر روش های تدریس خلاقانه بر رشد تفکر انتقادی در دانش آموزان دوره ابتدایی می پردازد. در سال های اخیر، نظام آموزشی کشور به اهمیت پرورش مهارت های تفکر، به ویژه تفکر انتقادی، در فرایند یاددهی یادگیری توجه بیشتری نشان داده است. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی شیوه هایی از تدریس است که بتوانند ذهن فعال، پرسشگر و تحلیل گر دانش آموزان را تقویت کنند. در این راستا، با مطالعه و تحلیل منابع علمی داخلی و خارجی، مشخص شد روش هایی همچون آموزش مبتنی بر مسئله، یادگیری مشارکتی، بارش فکری، بازی های آموزشی، و تدریس مبتنی بر پروژه، نقش موثری در ارتقای تفکر انتقادی دارند. نتایج مطالعات نشان می دهد که این روش ها موجب افزایش اعتماد به نفس، توانایی تحلیل منطقی، و تمایل به پرسشگری در دانش آموزان می شوند. همچنین، به کارگیری راهبردهای خلاقانه در تدریس، محیطی پویا و انگیزه بخش فراهم می سازد که در آن دانش آموزان فرصت می یابند دیدگاه های خود را بیان و نقد کنند. بر این اساس، می توان نتیجه گرفت که جایگزینی روش های سنتی با شیوه های نوآورانه در آموزش ابتدایی، زمینه ساز رشد مهارت های تفکر انتقادی و پرورش نسلی اندیشمند و مسئول در آینده خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تدریس خلاقانه ، تفکر انتقادی ، آموزش ابتدایی ، یادگیری فعال ، نوآوری آموزشی