تاثیر ترانگزامیک اسید خوراکی و وریدی بر کاهش بروز خون ریزی پس از زایمان سزارین: یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده

مقدمه: با توجه به تناقض در اثربخشی انواع خوراکی و تزریقی تجویز ترانگزامیک اسید، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر تجویز فرم­ های خوراکی و تزریقی ترانگزامیک اسید بر کاهش شیوع خون­ریزی­ پس از سزارین انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بر روی ۱۰۰ زن باردار کاندید سزارین غیراورژانسی در بیمارستان امیرالمومنین (ع) سمنان انجام شد. افراد به دو گروه ۵۰ نفره ترانگزامیک اسید وریدی (یک گرم قبل از شروع عمل) و خوراکی (۲ گرم یک­ساعت قبل از شروع عمل) تقسیم شدند. حجم خون­ریزی، سطوح سرمی هموگلوبین و هماتوکریت و عوارض دارویی بین دو گروه مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم ­افزار آماری SPSS (نسخه­ ۱۶) انجام شد. میزان p کم­تر از ۰۵/۰ معنی­ دار در نظر گرفته­ شد. یافته ­ها: بعد از عمل، در گروه ترانگزامیک اسید خوراکی نسبت به وریدی، تعداد ضربان قلب (۰۲۱/۰=p)، حجم خون­ریزی حین عمل (۰۰۱/۰>p) و شیوع عوارض (۰۱۶/۰=p) با تفاوت معنی­ داری بالاتر و سطوح سرمی هموگلوبین (۰۱۳/۰=p) و هماتوکریت (۰۰۳/۰=p) به طور معنی­ داری پایین ­تر بود. نتیجه ­گیری: ترانگزامیک اسید وریدی، نسبت به نوع خوراکی ضمن اثربخشی مناسب تر، در کاهش شیوع خون­ریزی­ پس از سزارین، با عوارض کمتری نیز همراه است.

کلیدواژه ها:

ترانگزامیک اسید ، خونریزی پست پارتوم ، خونریزی حین عمل ، سزارین