تحلیل اجزا و عناصر داستان نویسی فارسی

داستان زیبا، سمفونی منسجمی است که در آن ساختار، موقعیت، شخصیت، ژانر و ایده پیوندی ناگسستنی دارند. نویسنده باید برای هماهنگ کردن این عناصر به مطالعه عناصر داستان بپردازد چنانکه گویی این عناصر سازهای یک ارکسترند، نخست به صورت مجزا و سپس در کنار هم داستان در میان ملل جهان سابقهای طولانی دارد و در مسیر طولانی و پرفراز و نشیب خود، شاهد تحولات، تغییرات، پیشرفتهای زیاد و عمیق و نیز اشکال مختلف بوده است. داستان دارای بافت هندسی و ترکیب خاص و دارای عناصر ویژهای بود ه و هست بهطوریکه آن را از سایر اشکال و فنون ادبی متمایز میسازد و در این میان داستان هنری معاصر، علاوه بر دارا بودن عناصر عمومی و مشترک در داستان، دارای عناصر و اجزای خاصی است که همه این عناصر در هماهنگی کامل و نظاممند در خدمت پیام و اندیشه داستان هستند. داستان معمولا با مقدمهای درباره اندیشه اصلی آغاز میشود تا ذهن خواننده از ابتدا برای فهم بهتر و پیگیری آسانتر حوادث بعدی آماده شود. آنگاه اندکی پس از شروع داستان، در روند طبیعی آن، گره ایجاد میشود تا خواننده و شنونده تشویق شود و خود را در باز کردن گره ایجادشده سهیم و شریک بداند؛ بهعبارتدیگر، داستان با سرآغاز شروع میشود و سپس با حوادث و درگیریها پیش میرود. این تقابل به تضاد و نقطهای اوج یا بحران میرسد و مخاطب داستان در اوج احساسات و تاملات به سر میبرد و آنگاه گره ایجادشده آرامآرام گشوده میشود و کار داستانی از نقطه اوج، رو به نشیب مینهد و پایان مییابد. داستان در مقایسه با اشکال هنری دیگر، با واقعیت ساختار وجودی انسان تناسب و ارتباط بیشتری دارد. انگیزه حقیقتجویی در وجود انسان باعث میشود داستان بیش از هر اثر هنری دیگر در او تاثیر بگذارد. داستان اجزا و عناصری دارد که در قالب خاصی ریخته میشوند تا بهطور منظم و هم آهنگ و در راستای تامین هدفی فکری حرکت کنند.

کلیدواژه ها:

داستان ، اجزا ، عناصر ، ادبیات ، فارسی