بررسی نگرش معلمان و دانش آموزان نسبت به استفاده از هوش مصنوعی در کلاس های درس

تحولات سریع فناوری هوش مصنوعی فرصت های نوینی برای بهبود فرایندهای آموزشی ایجاد کرده است؛ ازجمله شخصی سازی یادگیری، ارائه بازخورد فوری و ارتقای تعامل دانش آموزان با محتوا. پذیرش موفقیت آمیز این فناوری در کلاس درس، وابسته به نگرش معلمان و دانش آموزان نسبت به آن است. این مقاله با هدف بررسی نگرش معلمان و دانش آموزان به به کارگیری هوش مصنوعی در کلاس درس، و شناسایی عوامل موثر در پذیرش آن نگارش یافته است. در بخش پیشینه به مرور نتایج پژوهش های داخلی و بین المللی پنج سال اخیر می پردازیم. یافته های مطالعات نشان می دهد که به طور کلی معلمان و دانش آموزان نگرش مثبتی به هوش مصنوعی دارند؛ معلمان آن را ابزاری موثر برای بهبود کیفیت تدریس و مدیریت کلاس و دانش آموزان آن را عاملی تقویت کننده یادگیری شخصی می دانند. با این حال، دغدغه هایی مانند کمبود آموزش لازم، ضعف مهارت های فناوری و نگرانی از کاهش نقش انسانی وجود دارد. بر اساس این بررسی، لازم است با آموزش معلمان، تبیین چارچوب های اخلاقی، و تقویت زیرساخت های فناوری، پذیرش هوش مصنوعی در مدارس تسهیل شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، نگرش معلمان ، نگرش دانش آموزان ، کلاس درس ، فناوری آموزشی ، پذیرش فناوری