بررسی تاثیر روابط معلم و دانش آموز بر انگیزش تحصیلی در مدارس روستایی

در جوامع روستایی که ساختارهای آموزشی با چالش های گوناگونی از جمله کمبود امکانات، ضعف منابع آموزشی و محدودیت های فرهنگی مواجه هستند، کیفیت روابط انسانی میان معلم و دانش آموز می تواند نقش کلیدی در پیشبرد فرآیند یادگیری ایفا کند. این مقاله با هدف تحلیل علمی و نظام مند تاثیر روابط بین فردی معلم و دانش آموز بر انگیزش تحصیلی در مدارس روستایی، به بررسی ابعاد روان شناختی، آموزشی و اجتماعی این تعاملات می پردازد. نتایج پژوهش های میدانی و تحلیل های رفتاری نشان می دهند که ارتباط گرم، حمایت گر و احترام آمیز معلم با دانش آموزان، به ویژه در محیط های آموزشی محروم، تاثیر بسزایی در ارتقاء انگیزه درونی و بیرونی دانش آموزان دارد. در این راستا، مولفه هایی نظیر اعتماد متقابل، احساس ارزشمندی، بازخورد مثبت و مشارکت فعال در کلاس درس، از جمله عوامل مهمی هستند که می توانند در شکل گیری انگیزش تحصیلی پایدار موثر باشند.همچنین، یافته ها نشان می دهد که در مدارس روستایی، به دلیل محدودیت های ساختاری، نقش معلم فراتر از انتقال صرف مفاهیم درسی بوده و به عنوان الگو، حامی عاطفی و مشوق اصلی دانش آموزان عمل می کند. در واقع، در چنین بافت هایی، روابط عاطفی سالم و انگیزاننده میان معلم و دانش آموز می تواند شکاف های آموزشی، اقتصادی و فرهنگی را تا حدودی جبران کرده و زمینه ساز رشد تحصیلی، خودکارآمدی و رضایت مندی دانش آموزان از محیط یادگیری گردد. از این منظر، راهکارهایی چون آموزش معلمان در زمینه مهارت های ارتباطی، تقویت نقش حمایتی آنان و ارتقای تعامل انسانی در کلاس درس، می تواند به عنوان رویکردهای موثر برای ارتقای کیفیت آموزش در مدارس روستایی مورد توجه قرار گیرد.