نقش سیاست گذاری آموزشی در توسعه آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی در مدارس

ورود هوش مصنوعی به عرصه آموزش و پرورش، فرصت ها و چالش های بی سابقه ای را پیش روی نظام های آموزشی قرار داده است. هوش مصنوعی پتانسیل آن را دارد که فرآیندهای یادگیری را شخصی سازی کند، ارزیابی ها را بهبود بخشد و مدیریت مدارس را بهینه سازی نماید. با این حال، تحقق این پتانسیل ها به صورت عادلانه، اخلاقی و موثر، مستلزم وجود یک نقشه راه و چارچوب هدایت گر است. در این میان، سیاست گذاری آموزشی نقشی حیاتی ایفا می کند. این مقاله مروری، با هدف بررسی و تحلیل نقش محوری سیاست گذاری آموزشی در توسعه و پیاده سازی آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی در مدارس تدوین شده است. بدون سیاست گذاری فعال و آگاهانه، پذیرش هوش مصنوعی می تواند به صورت پراکنده، نابرابر و بالقوه مضر باشد. سیاست ها به مثابه ریل هایی عمل می کنند که این فناوری نوظهور را در مسیر دستیابی به اهداف کلان آموزشی هدایت می نمایند. این مقاله به بررسی ابعاد مختلف این سیاست گذاری ها، از جمله تدوین استانداردهای زیرساختی، توسعه حرفه ای معلمان، طراحی برنامه های درسی، و مهم تر از آن، ایجاد چارچوب های اخلاقی و حفاظت از داده ها می پردازد. این پژوهش استدلال می کند که سیاست گذاران آموزشی باید رویکردی جامع و آینده نگر اتخاذ کنند تا اطمینان حاصل شود که هوش مصنوعی نه به عنوان یک هدف، بلکه به عنوان ابزاری قدرتمند در خدمت ارتقای کیفیت و عدالت آموزشی به کار گرفته می شود. غفلت از تدوین سیاست های مناسب، می تواند شکاف های دیجیتال موجود را عمیق تر کرده و چالش های جدیدی را در حریم خصوصی و عدالت آموزشی ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

سیاست گذاری آموزشی ، هوش مصنوعی ، آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی ، توسعه مدارس ، خط مشی آموزشی