تاثیر بازی محور کردن آموزش بر رشد خلاقیت دانش آموزان دبستانی

هدف این مقاله مروری، تحلیل و بررسی جامع تاثیرات آموزش بازی محور بر رشد و پرورش خلاقیت در دانش آموزان مقطع ابتدایی است. در عصر حاضر که فناوری و رویکردهای نوین آموزشی در حال دگرگونی فضای یادگیری هستند، بازی محور کردن به عنوان یک استراتژی آموزشی نوآورانه، پتانسیل بالایی برای افزایش انگیزه، مشارکت فعال و توسعه مهارت های شناختی سطح بالا از خود نشان داده است. خلاقیت، به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های قرن بیست و یکم، نیازمند محیطی است که فراتر از حفظیات و یادگیری منفعل حرکت کند و به دانش آموزان اجازه تجربه، آزمون و خطا، و تفکر واگرا را بدهد. آموزش مبتنی بر بازی، با ایجاد فضایی ایمن برای شکست، ارائه چالش های معنادار و بازخوردهای فوری، می تواند به طور مستقیم بر مولفه های اصلی خلاقیت، یعنی سیالی، انعطاف پذیری، اصالت و بسط تاثیر بگذارد. این پژوهش با مرور نظام مند ادبیات نظری و تجربی موجود، به دنبال تبیین مکانیسم هایی است که از طریق آن ها بازی وارسازی و یادگیری مبتنی بر بازی، زمینه های شناختی و عاطفی لازم برای شکوفایی خلاقیت در کودکان دبستانی را فراهم می آورد. یافته های این بررسی نشان می دهد که استفاده هدفمند از بازی های آموزشی، چه دیجیتال و چه غیردیجیتال، می تواند به طور قابل توجهی مهارت های حل مسئله خلاق، خودکارآمدی و انگیزش درونی دانش آموزان را تقویت کند. در نهایت، این مقاله بر اهمیت طراحی آموزشی دقیق در پیاده سازی این رویکردها تاکید می ورزد تا اطمینان حاصل شود که بازی صرفا یک سرگرمی باقی نمانده و به ابزاری قدرتمند در جهت دستیابی به اهداف آموزشی، به ویژه پرورش خلاقیت، بدل گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش بازی محور ، یادگیری مبتنی بر بازی ، خلاقیت ، دانش آموزان دبستانی ، تفکر واگرا