ارزیابی و انگیزش» در مدل های هم افزا

مسئله فرعی سوم، «ارزیابی و انگیزش» در مدل های هم افزا است. یادگیری ترکیبی سنتی اغلب در ارزیابی مستمر بخش آنلاین با مشکل مواجه بود. هوش مصنوعی می تواند این کار را از طریق سنجش پنهان در بازی ها یا ارزیابی خودکار انجام دهد (ایفنتالر و همکاران، ۲۰۱۲). مسئله این است که چگونه می توان این ارزیابی های ماشینی را با ارزیابی های انسانی و پروژ محور معلم در بخش حضوری تلفیق کرد تا یک تصویر کامل و کل نگر از یادگیری دانش آموز به دست آید؟ (صفاری و همکاران، ۱۴۰۰). همچنین، چگونه می توان از ابزارهای هوش مصنوعی مانند گیمیفیکیشن برای افزایش انگیزه در بخش آنلاین استفاده کرد تا دانش آموزان برای بخش حضوری آماده تر باشند؟ (بلوچ و همکاران، ۱۴۰۲). بنابراین، مسئله این پژوهش، ارزیابی این مدل های نوظهور هم افزا است. ادبیات پژوهشی اغلب به صورت مجزا به هوش مصنوعی یا یادگیری ترکیبی پرداخته است. این مقاله به دنبال پر کردن این شکاف از طریق بررسی سیستماتیک رویکردهایی است که در آن ها هوش مصنوعی به عنوان موتور محرک بخش آنلاین یادگیری ترکیبی عمل کرده و یادگیری ترکیبی به عنوان چارچوبی برای انسانی سازی و اجتماعی سازی یادگیری مبتنی بر هوش مصنوعی به کار رفته است. فقدان ارزیابی های جامع از این هم افزایی، مانع بزرگی بر سر راه سیاست گذاران و مدارسی است که به دنبال پیاده سازی موثر فناوری در آموزش هستند (ویلیامز و همکاران، ۲۰۱۹).