نقش هوش مصنوعی در کاهش نابرابری آموزشی میان دانش آموزان مناطق شهری و روستایی

نابرابری آموزشی بین دانش آموزان مناطق شهری و روستایی یکی از چالش های اساسی نظام های تعلیم و تربیت در ایران و جهان است. در حالی که فناوری های نوین ارتباطی و اطلاعاتی امکان دسترسی به منابع آموزشی متنوع تری را فراهم آورده اند، همچنان شکاف های گسترده ای در کیفیت و فرصت های یادگیری وجود دارد. هوش مصنوعی با ارائه قابلیت هایی چون شخصی سازی آموزش، دسترسی آسان به محتوای آموزشی باکیفیت، و ارزیابی دقیق تر عملکرد دانش آموزان پتانسیل قابل توجهی برای کاهش این شکاف ها دارد. در این مقاله مروری، با بررسی منابع فارسی و انگلیسی دوره ی ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۳ (۲۰۲۰–۲۰۲۴ میلادی)، کاربردهای مختلف هوش مصنوعی در بهبود عدالت آموزشی و رفع نابرابری ها تحلیل شده است. نتایج نشان می دهد که سامانه های یادگیری تطبیقی هوشمند، پلتفرم های آموزش آنلاین مبتنی بر هوش مصنوعی، و ابزارهای تحلیلی آموزشی می توانند دسترسی برابر به آموزش باکیفیت را تسهیل کرده و شکاف آموزشی شهر و روستا را کاهش دهند. با این حال، چالش هایی مانند شکاف دیجیتال (عدم دسترسی به زیرساخت های فناوری)، نیاز به توانمندسازی معلمان در استفاده از فناوری های نوین، و ملاحظات اخلاقی و تعصبات الگوریتمی نیز برجسته شده اند. در پایان، پیشنهادهایی برای سیاست گذاری آموزشی شامل سرمایه گذاری در زیرساخت های ارتباطی، گسترش برنامه های آموزشی ویژه ی معلمان روستایی، و تدوین مقررات اخلاقی در حوزه هوش مصنوعی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، نابرابری آموزشی ، عدالت آموزشی ، آموزش روستایی ، یادگیری شخصی سازی شده ، آموزش آنلاین