تحلیل کارکرد بازی های آموزشی در رشد مهارت های اجتماعی و ارتباطی کودکان

هدف از پژوهش حاضر، تحلیل نقش ساختاریافته بازی های آموزشی در تسهیل رشد مهارت های اجتماعی و ارتباطی در دوره کودکی است. بازی، نه صرفا یک فعالیت تفریحی، بلکه بستری اساسی برای تمرین نقش ها، درک قوانین اجتماعی و توسعه زبان بیانی و درکی محسوب می شود. در زمینه آموزش، بازی های طراحی شده (Educational Games) با فراهم آوردن یک چارچوب قانون مند امن، فرصتی هدفمند برای خروج از خودمحوری و ورود به جهان تعاملی اجتماعی ایجاد می کنند. یافته های تحلیل نشان می دهد که بازی های آموزشی، به ویژه در محیط های گروهی، کارکردهای حیاتی چون آموزش نوبت گیری، مدیریت تعارض، توسعه همدلی و تقویت مهارت های مذاکره کلامی را بر عهده دارند. این فرآیندها مستقیما به کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و افزایش انسجام اجتماعی در کلاس منجر می شوند. از دیدگاه نظری، این کارکردها کاملا با اصول نظریه رشد اجتماعی-فرهنگی ویگوتسکی (Vygotsky) همسو هستند، زیرا بازی محیطی غنی برای یادگیری از طریق تعامل با همسالان و بزرگسالان فراهم می آورد (رستگار و حسینی، ۱۴۰۲). این مقاله بر ضرورت گنجاندن هدفمند بازی های آموزشی در برنامه درسی رسمی برای تضمین توسعه همه جانبه کودکان تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

بازی آموزشی ، مهارت های اجتماعی ، مهارت های ارتباطی ، رشد کودکی ، تعامل.