نقش روابط انسانی و تعامل سازنده معلم و دانش آموزان ابتدایی در رشد یادگیری و موفقیت تحصیلی

تعامل انسانی میان معلم و دانش آموز، به عنوان زیربنای نظام آموزشی موثر، نقشی تعیین کننده در کیفیت یادگیری و پیشرفت تحصیلی دارد. پژوهش حاضر با هدف تبیین اهمیت روابط عاطفی و ارتباطی در محیط کلاس و بررسی اثر آن بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام شد. نتایج مطالعات نظری و تجربی نشان می دهد که ارتباط گرم، صمیمی و احترام آمیز میان معلم و دانش آموز، انگیزش درونی را افزایش داده، اضطراب تحصیلی را کاهش می دهد و موجب مشارکت فعال تر در فرآیند یادگیری می شود. معلمانی که از مهارت های ارتباطی موثر استفاده می کنند، با ایجاد حس تعلق، اعتماد و پذیرش، زمینه رشد شناختی و اجتماعی شاگردان را فراهم می سازند. در مقابل، ضعف ارتباطی و نبود تعامل انسانی منجر به بی انگیزگی، کناره گیری تحصیلی و کاهش کیفیت آموزش می گردد. بنابراین، تقویت مهارت های ارتباطی در معلمان و ایجاد محیط های آموزشی مبتنی بر احترام متقابل، از ضروری ترین راهکارهای ارتقای سطح یادگیری در مدارس به شمار می رود.واژگان کلیدی: تعامل آموزشی، روابط انسانی، پیشرفت تحصیلی