بازتاب معنا و منزلت مادری در آیینه سینمای ایران بعد از انقلاب ۱۳۵۷

مادر از آغاز آفرینش در ردپای ادبیات کهن و در حقیقت از ابتدا در قصه های ما بوده است. در ادبیات کلاسیک و در اثری چون شاهنامه مادرانی چون فرانک، سیندخت، رودابه، تهمینه، گلشهر، جریره، فرنگیس کتایون و ... نقش آفرینی می کنند و این مادرانگی در ادبیات معاصر نیز نقشی پررنگ دارد. مقام مادر در سینمای ایران جایگاه بلندی داشته است؛ چه در این زمینه، به سینمای پیش از انقلاب رجوع کنیم و چه سینمای متحول شده پس از انقلاب را بنگریم؛ در تمامی این برهه ها ردپای پررنگی از مقام مادر را می بینیم تا متوجه شویم که سینمای ایران در این زمینه ادای دین داشته است. شخصیت مادر در سینمای ایران به ویژه بعد از پیروزی انقلاب جایگاه مهمی پیدا کرده و از این رو یکی از واژگانی که در عناوین فیلم های ایرانی زیاد مورد استفاده قرار می گیرد، کلمه «مادر» است. مادرانه های بسیاری در سینمای ایران جاودانه شده که گاه حتی به کهن الگوهایی محبوب تبدیل شده اند. قابلیت های درونی مقام مادر و جایگاه بیرونی آن این اجازه را به فیلمنامه نویسان داده است که نهایت بهره را از این موقعیت دراماتیک برده و بهره برداری های سینمایی شگرفی از آن به عمل بیاورند. در این مقاله با معرفی و بررسی فیلم هایی درباره مادر ایرانی سعی کرده ایم عناوین متنوعی را ذکر نماییم و به مسائلی چون مادری مادر، بیولوژیک اسطوره مادری، غریزه مادری، تجربه مادری بپردازیم.

کلیدواژه ها:

مادر ، سینما ، فیلم ، خانواده ، زن