تاثیر قیام عاشورا در تشکیل دولت آل بویه (مشروعیت زایی و ساختار مردمی قدرت از طریق شعائر شیعه)

این پژوهش به بررسی نقش محوری قیام عاشورا در شکل گیری دولت آل بویه (۳۲۲-۴۴۷ ق) به عنوان نخستین حکومت شیعی مقتدر پس از صدر اسلام می پردازد. اهداف این پژوهش تمرکز بر دو محور مشروعیت زایی دینی و ساختار مردمی سازی قدرت بوده است. این مفاهیم نشان داد که آل بویه با بهره گیری هوشمندانه از نمادهای عاشورا و شعائر شیعه نه تنها پایه های حاکمیت خود را تثبیت کرد، بلکه الگویی پایدار برای حکومت های شیعی پس از خود ایجاد نمود. یافته های این پژوهش حاکی از آن بود که اقداماتی چون رسمیت بخشیدن به عزاداری های عمومی، احیای زیارتگاه های عتبات مقدس و پیوند گفتمانی با اهداف قیام امام حسین(ع)، به آل بویه این امکان را داد که در تقابل با خلافت عباسی مشروعیتی فرامنطقه ای کسب کند و پایگاه اجتماعی گسترده ای در میان توده های شیعه بنا نهد. روش داده پردازی در این اثر به صورت توصیفی تحلیلی بوده و گردآوری منابع در آن به صورت کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

آل بویه ، مشروعیت سیاسی ، قیام کربلا ، حکومت شیعی ، معز الدوله دیلمی