تبارشناسی مفهوم «دانش آموز نمونه» در گفتمان آموزشی ایران

نهادهای آموزشی بیش از آنکه صرفا مکانهایی برای انتقال دانش و مهارت محسوب شوند، بازتاب دهنده گفتمانهای قدرت و روابط اجتماعی حاکم بر جامعه هستند. مفاهیم و معیارهایی که برای تعریف دانش آموز مطلوب یا دانش آموز نمونه به کار می رود، نه تنها بیانگر اهداف آموزشی رسمی، بلکه منعکس کننده ساختارهای قدرت و ایدئولوژیهای مسلط در هر دوره تاریخی است. تحلیل تبارشناختی این مفاهیم می تواند لایه های پنهان معنا و چگونگی شکل گیری هویت های تربیتی را آشکار سازد و درک عمیق تری از مکانیسم های انضباط و عادی سازی در نظام های آموزشی ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

تبارشناسی ، دانش آموز نمونه ، گفتمان آموزشی ، روابط قدرت ، نظام تربیتی ایران