پژوهش کیفی-توصیفی

بنابراین، مسئله ای که این پژوهش کیفی-توصیفی قصد دارد به آن بپردازد، این است که با توجه به تحولات پرشتاب فناورانه و تغییر ماهیت نقش معلم، نظام تربیت معلم کشور با خلا یک الگوی شایستگی مدون، جامع و آینده نگر برای آماده سازی معلمان جهت تعامل موثر با هوش مصنوعی روبه روست. این خلا، نظام آموزشی را در برابر فرصت ها و تهدیدهای عصر دیجیتال، آسیب پذیر ساخته و می تواند به ناکارآمدی آموزشی، بروز مخاطرات اخلاقی و عدم آمادگی نسل آینده برای زندگی در جهان پیش رو منجر شود. ازاین رو، این تحقیق در پی آن است تا با تحلیل عمیق مبانی نظری و اسناد مرتبط، چارچوبی مفهومی برای «الگوی شایستگی معلمان برای کار با هوش مصنوعی توانمندساز، اخلاق محور و پایدار» ارائه دهد. تدوین چنین الگویی می تواند به عنوان یک نقشه راه برای سیاست گذاران، برنامه ریزان درسی و اساتید دانشگاه های تربیت معلم عمل کرده و گامی اساسی در جهت همسوسازی فرآیند تربیت معلم با الزامات قرن بیست ویکم و حرکت به سوی یک نظام آموزشی تحول یافته، انسانی و پایدار بردارد.