ضرورت نوآوری در تدریس ادبیات

نوآوری در تدریس ادبیات به عنوان یک ضرورت اجتناب ناپذیر در جهت ارتقای کیفیت آموزش و جلب توجه دانش آموزان شناخته شده است (هاشمی، ۱۳۹۷). با توجه به تغییرات سریع فرهنگی، اجتماعی و فناوری در جامعه معاصر، روش های سنتی تدریس دیگر پاسخگوی نیازهای یادگیری دانش آموزان نیستند و باید رویکردهای نوین و خلاقانه در این زمینه به کار گرفته شود (رحیمی، ۱۳۹۵). نوآوری می تواند به شکل استفاده از فناوری های دیجیتال، آموزش چندرسانه ای، روش های تعاملی و مشارکتی و رویکردهای مبتنی بر پروژه و یادگیری فعال بروز پیدا کند (محمدی، ۱۳۹۸). این تغییرات موجب می شود دانش آموزان علاوه بر فهم بهتر متون ادبی، مهارت های تحلیلی، تفکر انتقادی و خلاقیت خود را نیز توسعه دهند (سعیدی، ۱۳۹۸). همچنین نوآوری در تدریس ادبیات به معلمان این امکان را می دهد که با بهره گیری از فناوری های نوین، فضای یادگیری جذاب تر و پویاتری ایجاد کنند که باعث افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان می شود (کمالی، ۱۳۹۶). بنابراین، پیاده سازی نوآوری در تدریس ادبیات نه تنها به ارتقای عملکرد تحصیلی بلکه به تقویت علاقه و گرایش دانش آموزان به این درس منجر خواهد شد (رحمانی، ۱۳۹۶).