نقش و جایگاه آموزگار مقطع ابتدایی: تحلیلی بر شایستگی ها، چالش ها و چشم اندازهای آینده

آموزش ابتدایی به عنوان سنگ بنای نظام آموزشی هر کشور، نقشی بی بدیل در شکل دهی به شخصیت، دانش و مهارت های نسل آینده ایفا می کند. در کانون این فرآیند سرنوشت ساز، «آموزگار مقطع ابتدایی» قرار دارد که تاثیرگذاری او فراتر از انتقال صرف دانش بوده و ابعاد شناختی، عاطفی، اجتماعی و روانی دانش آموزان را در بر می گیرد. مقاله ی حاضر با اتخاذ روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر مرور نظام مند منابع کتابخانه ای، به بررسی جامع نقش چندوجهی آموزگار ابتدایی در دوران معاصر می پردازد. این مقاله ضمن تبیین شایستگی های حرفه ای مورد نیاز برای آموزگاران، از جمله دانش تخصصی، دانش تربیتی، مهارت های مدیریتی و هوش هیجانی، به واکاوی چالش های پیش روی آنان نظیر فرسودگی شغلی، فشارهای روانی، ناهماهنگی میان انتظارات و منابع و ضرورت همگامی با تحولات فناورانه می پردازد. دیدگاه های نظری مختلف از جمله ساختن گرایی، نظریه ی یادگیری اجتماعی و نظریه های روان شناختی در تحلیل این نقش به کار گرفته شده اند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که گذار از الگوی سنتی «معلم-محور» به الگوی «دانش آموز-محور» و ایفای نقش تسهیل گری، راهنمایی و مشاوره، مستلزم بازنگری جدی در نظام تربیت معلم، ارتقای جایگاه اجتماعی و اقتصادی آموزگاران و فراهم آوری بسترهای حمایتی و توسعه ی حرفه ای مستمر است. در نهایت، این مقاله بر ضرورت توجه سیاست گذاران آموزشی به سلامت روان و بهزیستی آموزگاران به عنوان پیش شرطی اساسی برای تحقق اهداف متعالی آموزش و پرورش تاکید می ورزد.

کلیدواژه ها:

آموزگار ابتدایی ، شایستگی های حرفه ای ، تربیت معلم ، سلامت روان ، چالش های شغلی ، آموزش و پرورش.