اثر استفاده از روش تدریس پروژه محور بر افزایش انگیزه و خلاقیت دانش آموزان

تحول در نظام آموزشی معاصر نیازمند بازنگری جدی در شیوه های تدریس است؛ زیرا تغییرات فرهنگی، اجتماعی و فناوری سبب شده اند که روش های سنتی دیگر پاسخگوی نیازهای یادگیری نسل جدید نباشند. در چنین شرایطی، روش تدریس پروژه محور به عنوان رویکردی کارآمد و اثرگذار، مورد توجه پژوهشگران و سیاست گذاران آموزشی قرار گرفته است. این روش با تاکید بر فعالیت های عملی، تجربه محور و گروهی، یادگیری را از حالت حفظی و انفعالی خارج می سازد و زمینه ی بروز خلاقیت، مشارکت و احساس مسئولیت را در میان دانش آموزان فراهم می کند.پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش تدریس پروژه محور بر افزایش انگیزه و خلاقیت دانش آموزان انجام گرفته است. در این تحقیق تلاش شده است تا با تحلیل مبانی نظری و بررسی پژوهش های انجام شده در کشور، چگونگی ارتباط میان روش تدریس پروژه محور با انگیزش تحصیلی و رشد خلاقیت روشن شود. نتایج بررسی ها نشان می دهد که زمانی که یادگیری بر پایه تجربه، تعامل و حل مسئله واقعی استوار باشد، دانش آموزان تمایل بیشتری به مشارکت در فعالیت های آموزشی پیدا می کنند و احساس استقلال، اعتماد به نفس و شوق درونی آنان تقویت می شود.اجرای موفق روش پروژه محور نیازمند معلمانی است که نقش هدایت گر، تسهیل کننده و مشوق را بر عهده گیرند. این روش با فراهم کردن فرصت گفت وگو، کار گروهی و کشف فردی، باعث رشد تفکر خلاق می شود و توانایی دانش آموز در تولید ایده های نو را افزایش می دهد. همچنین، یافته ها حاکی از آن است که ارتباط مستقیم آموزش با مسائل واقعی زندگی، عامل مهمی در ایجاد انگیزه پایدار در دانش آموزان است.با توجه به شرایط نظام آموزشی ایران، استفاده از این روش می تواند به عنوان راهکاری موثر در جهت اصلاح و بهبود فرآیند یاددهی و یادگیری به کار گرفته شود. در پایان، پیشنهاد می شود مدیران آموزشی و معلمان، با برنامه ریزی دقیق و بهره گیری از تجربیات موفق مدارس مختلف، زمینه ی اجرای فراگیر روش پروژه محور را فراهم کنند تا یادگیری در مدارس از مرحله ی تکرار و حفظ کردن، به تجربه، جست وجو و آفرینش تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

روش تدریس پروژه محور ، انگیزه یادگیری ، خلاقیت ، آموزش فعال ، مهارت های یادگیری ، کار گروهی