آموزش فقه و تاثیر آن بر سبک زندگی اسلامی-ایرانی

یکی از اصلی ترین کارکردهای آموزش فقه، تاثیرگذاری بر سبک زندگی است. سبک زندگی اسلامی-ایرانی مجموعه ای از الگوهای رفتاری، ارزشی و فرهنگی است که برگرفته از آموزه های دین اسلام و فرهنگ ایرانی می باشد و فقه نقش تنظیم کننده آن را دارد (رحیم پور ازغدی، ۱۳۹۳). آموزش فقه در مدارس، موجب نهادینه شدن این سبک زندگی در دانش آموزان می شود، زیرا فقه به صورت کاربردی، شیوه های درست زیستن، تغذیه، معاشرت، مصرف، عبادت و روابط اجتماعی را آموزش می دهد. مفاهیمی مانند رعایت حقوق دیگران، نظم، صرفه جویی، عفت و حیا، که از ارکان سبک زندگی اسلامی هستند، همگی در قالب احکام فقهی قابل آموزش اند (نقیب زاده، ۱۴۰۰). از این منظر، آموزش فقه می تواند فرآیندی اصلاح گر در برابر سبک زندگی مصرف گرا، فردگرا یا مبتنی بر ارزش های غربی باشد. همچنین، این آموزش می تواند زمینه ساز تقویت خانواده اسلامی، تعهد اجتماعی، عدالت خواهی و دوری از افراط و تفریط گردد. وقتی آموزه های فقهی در زندگی فرد جاری می شوند، سبک زندگی او نیز به تبع آن تغییر یافته و با معیارهای اسلامی-ایرانی همسو می گردد. بنابراین، آموزش فقه در مدرسه، زمینه ساز تحقق تمدن نوین اسلامی در سطح فرد و جامعه است.