فلسفه آموزش فقه در نظام تعلیم و تربیت اسلامی

آموزش فقه در نظام تعلیم و تربیت اسلامی، مبتنی بر فلسفه ای است که انسان را موجودی مختار، مسئول و در مسیر کمال می داند؛ این فلسفه بر این مبنا استوار است که انسان باید با آگاهی از تکالیف و احکام شرعی خود، زمینه رشد و ارتقای خویش را فراهم آورد. از منظر فلسفی تعلیم و تربیت اسلامی، هدف آن است که فرد به سمت خداشناسی، خودشناسی، فضیلت ورزی، و مسئولیت پذیری سوق یابد (داوودی & کارآمد، ۱۴۰۲). در این چارچوب، آموزش فقه به معنای انتقال صرف احکام نیست بلکه تقویت مبانی تربیتی، اخلاقی و معرفتی است؛ یعنی فقه زمینه ساز تربیت انسان کامل در منظومه اسلامی می گردد. افزون براین، فلسفه آموزش فقه در مدارس باید به گونه ای باشد که دانش آموز را آماده مواجهه با چالش های زندگی کند و در تصمیم گیری های روزمره بر اساس دین عمل نماید. به عبارت دیگر، آموزش فقه در مدرسه نوعی سرمایه اجتماعی برای جامعه اسلامی محسوب می شود که از فردی تربیت شده با شناخت، بینش و عمل حکیمانه شکل می گیرد. بنابراین، فلسفه آموزش فقه، ترکیبی از جنبه های معرفتی، تربیتی و اخلاقی است که در بستر نظام تعلیم و تربیت اسلامی باید پیاده شود.