تحلیل مفهومی تعلیم و تربیت هوشمند و تاثیر آن بر یادگیری عمیق

تحولات سریع در عرصه فناوری های نوین آموزشی، زمینه ساز ظهور مفهوم «تعلیم و تربیت هوشمند» شده است؛ مفهومی که بر بهره گیری از فناوری های هوش مصنوعی، یادگیری تطبیقی، داده کاوی آموزشی و تعامل انسان ماشین برای ارتقای فرایندهای یاددهی یادگیری تاکید دارد. تعلیم و تربیت هوشمند رویکردی فراتر از آموزش الکترونیکی یا دیجیتال است و هدف آن، ایجاد محیط های یادگیری پویا، شخصی سازی شده و مبتنی بر تحلیل داده های فردی دانش آموزان است. این نوع تعلیم و تربیت به معلمان امکان می دهد تا بر اساس نیازها، علایق و سبک های یادگیری متفاوت دانش آموزان، محتوای آموزشی و روش های تدریس خود را به صورت هوشمند تنظیم کنند. از سوی دیگر، یادگیری عمیق به عنوان یکی از اهداف نهایی نظام های آموزشی هوشمند، بر درک مفهومی، تفکر انتقادی، توانایی حل مسئله و انتقال آموخته ها به موقعیت های واقعی زندگی تاکید دارد. در چارچوب تعلیم و تربیت هوشمند، فناوری نه تنها ابزار آموزش بلکه شریک شناختی در فرایند یادگیری تلقی می شود که به شکل گیری تفکر خلاق و خودنظم بخشی یادگیرندگان کمک می کند. مقاله حاضر با رویکردی تحلیلی و مروری، به بررسی ابعاد مفهومی تعلیم و تربیت هوشمند و تاثیر آن بر یادگیری عمیق می پردازد و نشان می دهد که تلفیق فناوری های هوشمند با اصول تربیتی می تواند موجب ارتقای کیفیت یادگیری، افزایش انگیزش درونی و پرورش مهارت های قرن بیست ویکم در دانش آموزان شود.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت هوشمند ، یادگیری عمیق ، هوش مصنوعی در آموزش ، فناوری آموزشی ، شخصی سازی یادگیری ، تفکر انتقادی