تربیت عاطفی و پرورش همدلی در معلمان مدارس استثنایی: رویکردی برای آموزش موثرتر

تربیت عاطفی و پرورش همدلی از عناصر بنیادین در بهبود کیفیت آموزش، به ویژه در مدارس استثنایی است. معلمان این مدارس با دانش آموزانی سروکار دارند که دارای نیازهای ویژه، محدودیت های شناختی، هیجانی یا جسمانی اند و ازاین رو، شیوه ارتباطی و عاطفی آنان تاثیری مستقیم بر یادگیری و رشد شخصیتی دانش آموزان دارد. تربیت عاطفی معلمان، شامل تقویت آگاهی هیجانی، خودتنظیمی، درک احساسات دیگران و پاسخ دهی مناسب به موقعیت های عاطفی است؛ مهارت هایی که موجب ایجاد محیطی امن، پذیرنده و انگیزشی برای یادگیری می شود. در این میان، پرورش همدلی به عنوان یکی از مولفه های اصلی هوش هیجانی، به معلمان کمک می کند تا نیازها و احساسات دانش آموزان را عمیق تر درک کرده و آموزش خود را با شرایط فردی آنان تطبیق دهند. پژوهش های اخیر نشان می دهند که همدلی معلمان نه تنها روابط انسانی در کلاس را بهبود می بخشد، بلکه به کاهش اضطراب، افزایش اعتمادبه نفس و ارتقای مشارکت تحصیلی در دانش آموزان استثنایی نیز منجر می شود. این مقاله با رویکردی مروری، به بررسی ابعاد نظری و کاربردی تربیت عاطفی و نقش آن در پرورش همدلی معلمان مدارس استثنایی می پردازد و ضمن تحلیل یافته های پژوهش های داخلی و خارجی، راهکارهایی برای توسعه برنامه های آموزشی مبتنی بر هوش هیجانی و مهارت های عاطفی ارائه می دهد. در نهایت، نتیجه گیری مقاله تاکید دارد که معلمانی که از لحاظ عاطفی رشد یافته و دارای همدلی بالاتری هستند، در ایجاد تعامل سازنده، یادگیری معنادار و تربیت انسان هایی متعادل و مسئول پذیر نقش موثرتری ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

تربیت عاطفی ، همدلی ، معلمان مدارس استثنایی ، هوش هیجانی ، آموزش موثر