بررسی تطبیقی علل تفکر خلاگرایی در هنر چین سده ۱۲ میلادی، کثرت گزینی در نگارگری ایران سده ۱۶ میلادی و تاثیر آن بر منصور قندریز

مقاله حاضر به بررسی تطبیقی ریشه های تفکر خلاگرایی در هنر چین سده ۱۲ میلادی با تاکید بر مبانی عرفانی، و مذهبی با تاکید بر اهمیت جوهره اساسی هستی و انعکاس آن در هنر، و کثرت گزینی بصری در نگارگری ایران سده ۱۶ با محوریت مشرب باطنی اسلام و چگونگی حل تناقضات توحید و کثرت در نقاشی این دوره می پردازد؛ و سپس بازتاب این دو جریان فکری را در آثار منصور قندریز تحلیل و تبیین می کند. پژوهش با روش تحلیلی تطبیقی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اینترنتی، به کشف شباهت ها و تفاوت های این دو سنت هنری و تاثیر آن ها بر نگاه، زبان بصری، ساختار ترکیبی، گرایشات مفهومی و فلسفه شخصی قندریز می پردازد.

کلیدواژه ها:

تائوئیسم ، صوفیسم ، ایران ، چین ، منصور قندیز