سیمای زن در ادبیات داستانی معاصر ایران

ادبیات داستانی معاصر ایران، به عنوان آینه ای از تحولات اجتماعی و فرهنگی، بازتاب دهنده تغییرات نگرش به زن و نقش های او در جامعه است. این پژوهش با هدف بررسی سیمای زن در ادبیات داستانی معاصر ایران و با روش مروری-تحلیلی انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهند که در دهه های اخیر، شاهد تحول چشمگیری در بازنمایی زنان در داستان های ایرانی هستیم. زنان دیگر صرفا به عنوان شخصیت های فرعی و وابسته به مردان تصویر نمی شوند، بلکه به عنوان شخصیت هایی مستقل، فعال، و تاثیرگذار در جامعه حضور دارند. این پژوهش نشان می دهد که نویسندگان معاصر، به ویژه زنان نویسنده، با جسارت و صراحت بیشتری به مسائل و دغدغه های زنان پرداخته اند و از کلیشه های رایج در بازنمایی زنان فاصله گرفته اند. در این میان، موضوعاتی چون هویت یابی، استقلال طلبی، مبارزه با تبعیض و نابرابری، حضور در عرصه های اجتماعی و سیاسی، و چالش های زنان در خانواده و جامعه، از مهم ترین مضامین ادبیات داستانی معاصر ایران در حوزه زنان هستند. در نهایت، این پژوهش پیشنهاد می کند که با ترویج و حمایت از ادبیات داستانی معاصر، به ویژه آثار زنان نویسنده، می توان به ارتقای جایگاه زن در جامعه و کاهش نابرابری های جنسیتی کمک کرد.