تربیت اخلاقی در عصر فناوری و رسانه

پژوهش حاضر به بررسی تربیت اخلاقی در عصر فناوری و نقش مدرسه در تقویت ارزش های اخلاقی میان دانش آموزان می پردازد. با گسترش فناوری های نوین در آموزش، نظام های آموزشی با چالشی اساسی مواجه شده اند؛ از یک سو فناوری موجب تسهیل یادگیری و افزایش انگیزش دانش آموزان می شود، و از سوی دیگر، در صورت نبود هدایت اخلاقی، می تواند به تضعیف هویت، مسئولیت پذیری و روابط انسانی منجر گردد. هدف این پژوهش، تبیین ابعاد نظری تربیت اخلاقی در محیط های فناورانه و بررسی نقش معلمان و مدیران مدارس در هدایت اخلاقی فرایند آموزش دیجیتال است. در این مطالعه از روش مرور نظری و تحلیل محتوای پژوهش های پیشین استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که تربیت اخلاقی در عصر فناوری نیازمند نگرش تلفیقی است؛ به این معنا که فناوری باید به عنوان ابزاری برای پرورش ارزش ها، همدلی، صداقت و احترام مورد استفاده قرار گیرد. همچنین، برنامه ریزی درسی اخلاق محور، ارتقای صلاحیت دیجیتال معلمان و مشارکت خانواده ها از عوامل اساسی موفقیت در تربیت اخلاقی محسوب می شوند. نتیجه کلی پژوهش بیانگر آن است که مدرسه می تواند با به کارگیری آگاهانه فناوری، بستر رشد اخلاقی و فرهنگی دانش آموزان را فراهم کند و آنان را برای زندگی در دنیای فناورانه و اخلاق مدار آماده سازد.

کلیدواژه ها:

تربیت اخلاقی ، فناوری آموزشی ، مدرسه ، دانش آموز