هنر به عنوان ابزار درمانی در کلاس درس: بررسی نقش نقاشی و سفالگری در کاهش اضطراب دانش آموزان

این مقاله با هدف تبیین کارکرد هنر به عنوان ابزار درمانی در کلاس درس و بررسی نقش نقاشی و سفالگری در کاهش اضطراب دانش آموزان، به شیوه تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مرور نظام مند مقالات معتبر انجام شده است. ابتدا چارچوب مفهومی ارتباط میان خودبیانی هنری، تنظیم هیجان و کاهش نشانه های اضطرابی تبیین می شود و سپس شواهد موجود درباره اثرگذاری مداخلات نقاشی و سفالگری بر مولفه های نگرانی شناختی، برانگیختگی بدنی و اجتناب اجتماعی تحلیل می گردد. نتایج نشان می دهد مداخلات ساختاریافته نقاشی با هدایت موضوعی و بازتاب احساسات، به کاهش نگرانی های شناختی و افزایش احساس کارآمدی در کلاس کمک می کند و سفالگری از طریق درگیری حسی حرکتی، تمرکز لمسی و ریتم تنفسی، نشانه های بدنی اضطراب را کاهش می دهد. همچنین ترکیب زمان بندی شده این دو رویکرد، در مقایسه با اجرای منفرد، اثر هم افزا بر شاخص های اضطراب و مشارکت کلاسی دارد و اجرای آن در قالب پروتکل کوتاه، کم هزینه و معلم محور قابل توصیه است. بر پایه یافته ها، تدوین راهنمای مدرسه محور شامل جلسات کوتاه نقاشی مبتنی بر احساس و تمرین های سفالگری با تاکید بر لمس آگاهانه می تواند بهبود پایدارتری در بهداشت روان دانش آموزان پدید آورد.

کلیدواژه ها:

هنر درمانی ، نقاشی ، سفالگری ، اضطراب دانش آموزان ، تنظیم هیجان ، مدرسه محور