تاثیر ارزشیابی تکوینی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

ارزشیابی تکوینی به عنوان رویکردی نوین در نظام های آموزشی، با هدف بهبود فرآیند یادگیری و ارتقای کیفیت تدریس مورد توجه قرار گرفته است. این نوع ارزشیابی با تمرکز بر بازخورد مستمر، خودارزیابی دانش آموز و تعامل فعال میان معلم و فراگیر، زمینه یادگیری معنادار و پایدار را فراهم می کند. پژوهش حاضر با مرور منابع علمی و پژوهش های همایش های ملی و بین المللی، به بررسی نقش ارزشیابی تکوینی در پیشرفت تحصیلی، انگیزش و رشد مهارت های معلمان پرداخته است. یافته ها نشان می دهد استفاده مستمر از ارزشیابی تکوینی باعث افزایش انگیزش درونی، کاهش اضطراب امتحان و تقویت اعتماد به نفس دانش آموزان می شود و فرصت بهبود استراتژی های تدریس را برای معلمان فراهم می کند. همچنین، چالش هایی همچون نمره محوری، محدودیت زمان، کمبود آموزش های تخصصی و ابزارهای مناسب در مدارس ایران مانع اجرای کامل این نوع ارزشیابی است. پژوهش های مرورشده راهکارهایی همچون آموزش ضمن خدمت معلمان، بهره گیری از فناوری های آموزشی، اصلاح نگرش والدین و سیاست گذاری حمایتی را برای رفع این موانع پیشنهاد کرده اند. در نهایت، ارزشیابی تکوینی نه تنها موجب پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می شود، بلکه به ارتقای کیفیت تدریس و رشد حرفه ای معلمان نیز کمک می کند. این رویکرد می تواند نقشی کلیدی در تحول نظام آموزشی و ایجاد محیط یادگیری فعال و مشارکتی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی تکوینی ، پیشرفت تحصیلی ، انگیزش دانش آموز ، کیفیت تدریس