تاثیر تغییرات اقلیم بر الگوهای شیوع بیماری های بینایی مرتبط با اشعه فرابنفش (UV-related Eye Diseases)

تغییرات اقلیمی جهانی، با پیامدهایی چون کاهش ضخامت لایه اوزون، افزایش دما و تغییر الگوهای تابش خورشید، آثار عمیقی بر سلامت عمومی انسان بر جای گذاشته است. یکی از حوزه های کمتر بررسی شده اما بسیار مهم، تاثیر این تغییرات بر سلامت چشم و افزایش شیوع بیماری های بینایی ناشی از تابش اشعه فرابنفش (UV) است. اشعه فرابنفش، به ویژه طیف UV-B، در بروز بیماری هایی چون کراتیت نوری، پتریژیوم، آب مروارید و دژنراسیون ماکولا نقش مستقیم دارد. افزایش تابش UV در اثر نازک شدن لایه اوزون و تغییرات اقلیمی منجر به افزایش خطر آسیب اکسیداتیو در بافت های چشم می شود. در سال های اخیر، داده های اپیدمیولوژیک نشان داده اند که نرخ بروز بیماری های مرتبط با UV در مناطق خشک، کوهستانی و نزدیک به خط استوا در حال افزایش است. این پدیده نه تنها تهدیدی برای سلامت بینایی است، بلکه چالشی برای نظام های بهداشتی و سیاست های پیشگیرانه جهانی محسوب می شود. این مقاله با رویکردی تحلیلی، سازوکارهای زیستی اثر اشعه UV بر چشم و تغییرات جغرافیایی و اقلیمی الگوی شیوع این بیماری ها را بررسی کرده و بر لزوم تدوین راهبردهای حفاظتی در برابر خطرات اقلیمی نوظهور تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

تغییرات اقلیمی ، اشعه فرابنفش ، بیماری های چشمی ، آب مروارید ، دژنراسیون ماکولا ، لایه اوزون