تحلیل و بررسی نقش به کارگیری علم روانشناسی در فرآیند تدریس معلمان

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 42

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NHLECONF01_228

تاریخ نمایه سازی: 26 مهر 1404

چکیده مقاله:

به کارگیری علم روانشناسی، فرآیند تدریس را از یک فعالیت انتقال محض اطلاعات به یک هنر پیچیده و موثر برای ایجاد تغییرات پایدار در یادگیرنده ارتقا می دهد. روانشناسی با ارائه چارچوبی علمی، به معلمان کمک می کند تا درکی عمیق تر از ذهن، عواطف و رفتار دانش آموزان کسب کنند. این دانش، نقشه راهی است برای طراحی آگاهانه تجربیات یادگیری که با نحوه عملکرد طبیعی مغز همسو باشد. به طور مشخص، روانشناسی تربیتی با تمرکز بر نظریه های یادگیری، به معلمان می آموزد که چگونه محتوا را به شیوه ای ارائه دهند که از حافظه کاری فراتر رفته و در حافظه درازمدت تثبیت شود.علاوه بر این، درک مراحل روانشناسی رشد، معلم را قادر می سازد تا انتظاراتش را با توانایی های شناختی و عاطفی دانش آموزان در سنین مختلف تطبیق دهد. این تطبیق، از برون ریزی های بی ثمر و ایجاد فشارهای نامناسب آموزشی جلوگیری می کند. از منظر انگیزش، روانشناسی به واکاوی ریشه های بی علاقگی می پردازد و راهکارهایی برای تقویت انگیزش درونی ارائه می دهد. معلمی که از اصول روانشناسی بهره می برد، محیط کلاس را به فضایی امن و پذیرا تبدیل می کند که خطا کردن بخشی طبیعی از فرآیند یادگیری تلقی می شود. این فضا، شهامت سوال پرسیدن و تجربه کردن را در learners تقویت می نماید.همچنین، روانشناسی در مدیریت اثربخش کلاس درس نقشی محوری ایفا می کند. درک دلایل زیربنایی رفتارهای نامناسب، به جای سرکوب آن ها، معلم را به سمت راهبردهای اصلاحی سوق می دهد. رویکردهایی مانند تقویت مثبت، پایه ریزی روابط محترمانه و تعیین مرزهای واضح، همگی ریشه در پژوهش های روانشناختی دارند. از سویی دیگر، روانشناسی به معلمان در شناسایی زودهنگام مشکلات یادگیری، ناتوانی ها و اختلالات روانی مانند اضطراب یا افسردگی در دانش آموزان یاری می رساند. این تشخیص به موقع، مسیر مداخله و ارجاع به متخصصان را هموار کرده و از تبعات منفی تحصیلی و روانی آن می کاهد.در نهایت، تسلط بر مفاهیم روانشناسی، هوش هیجانی معلم را تقویت می کند. معلمی که از هیجانات خود و دانش آموزانش آگاه است، می تواند ارتباطی همدلانه و اثربخش برقرار کند که این ارتباط، سنگ بنای اصلی هرگونه یادگیری معنادار است. در حقیقت، روانشناسی، معلم را از یک تکنیسین آموزشی به یک مهندس تحول آفرین تبدیل می کند که نه تنها به "چگونگی" تدریس، بلکه به "چرایی" رفتارهای یادگیرنده واقف است و می تواند به صورت ریشه ای و پایدار در فرآیند یادگیری آنان نفوذ کند.

نویسندگان

زری درفش

دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سپیدار