بررسی موانع تحقق طرح های جامع شهری در ساختار اجرایی شهرداری ها

با گسترش سریع شهرنشینی و افزایش نیاز به مدیریت یکپارچه شهری، تدوین و اجرای طرح های جامع شهری به عنوان اساسی ترین ابزار برنامه ریزی فضایی و توسعه پایدار شهری اهمیت فزاینده ای یافته است. با این حال، در بسیاری از شهرهای ایران، فاصله ای معنادار میان تدوین این طرح ها و تحقق عملی آن ها در فرآیند اجرایی شهرداری ها مشاهده می شود. هدف پژوهش حاضر، شناسایی و تحلیل موانع اصلی تحقق طرح های جامع شهری در بستر ساختار اجرایی شهرداری هاست. این مطالعه با بهره گیری از روش تحقیق کتابخانه ای و تحلیل محتوای منابع معتبر داخلی و بین المللی، تلاش دارد تا مهم ترین چالش ها و ناکارآمدی های موجود را شناسایی نماید. یافته های تحقیق حاکی از آن است که عوامل متعددی همچون ناهماهنگی بین نهادهای تصمیم گیر، ضعف در ساختار سازمانی شهرداری ها، محدودیت منابع مالی و انسانی، تغییرات پی در پی مدیریتی، عدم شفافیت در قوانین و نبود نظارت موثر، از جمله موانع کلیدی در مسیر اجرای طرح های جامع شهری هستند. این موانع منجر به تقلیل اثرگذاری طرح ها، ناکارآمدی در توسعه پایدار و اتلاف منابع شده اند. در پایان، تحقیق بر ضرورت بازنگری در ساختار اجرایی شهرداری ها، ارتقاء ظرفیت های مدیریتی، و ایجاد هماهنگی نهادی برای تحقق موثر اهداف طرح های جامع شهری تاکید می نماید.