ریشه های عدم تحقق توسعه پایدار شهری در ایران (نمونه موردی : طرح های شهری)

ماهیت شهرها و زندگی جمعی انسان ها بسیار پیچیده تر از آن است که بتوان تمام تحولات و نظم فضایی آن را در چارچوب طرح های کالبدی توسعه و عمران شهری مورد شناسایی و ساماندهی قرار داد. نزدیک به چهار دهه از عمر طرح های توسعه ی شهری در ایران می گذرد. بر اساس مطالعات و تحقیقات انجام شده در خصوص میزان موفقیت طرح های یاد شده مشخص شده است که این طرح ها نتوانسته اند در جهت اهداف خود موفق باشند. در نتیجه مشکلات و مسائل شهری رو به افزایش بوده و عدم تحقق اهداف طرح های موصوف، لطمه های شدیدی را بر پیکره جوامع شهری ایران وارد نموده است. در این مقاله ابتدا اهداف کنفرانس های بین المللی و منطقه ای که در مورد مسائل پایداری شهری ایران برگزار شده اند مورد بررسی قرار گرفته است. سپس به سازمان هاو طرح های شهری که در راستای اهداف توسعه ی پایدار شهری در ایران شکل گرفته و تهیه شده اند پرداخته شده و به طور تخصصی به ناکارآمدی طرح های جامع شهری در نتیجه عدم اجرای صحیح و تهیه این طرح ها اشاره شده است.در پایان در راستای اهداف توسعه پایدار شهری و با تاکید بر بعد زیست محیطی که در بسیاری از طرح های شهری مغفول مانده و یا به صورت صحیح اجرا نشده است پرداخته شده و طرح های راهبردی و انعطاف پذیر را باتوجه به شرایط متغیر جوامع شهری و زیست بوم شهری پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

توسعه ی پایدار ، ناپایداری ، طرح های شهری