پلیمرشدن رادیکالی انتقال اتم آغازشده از سطح ۲-هیدروکسی اتیل متاکریلات روی پلی استیرن: مشخصه یابی و ارزیابی زیست سازگاری سطح

فرضیه: با توجه به مناسب نبودن سطح آب گریز پلی استیرن برای چسبندگی یاخته ای، ایجاد  لایه ای از پلیمر آب دوست و زیست سازگار پلی(۲-هیدروکسی اتیل متاکریلات) (PHEMA) با روش پلیمرشدن رادیکالی انتقال اتم آغازی از سطح (SI-ATRP) می تواند سبب تغییر خواص سطحی و بهبود رفتار یاخته ای بشود.روش ها: گروه های عاملی هیدروکسیل روی سطح با پرتودهی فرابنفش/ازون از فاصله ۳ سانتی متری تشکیل شدند. با ایجاد این گروه های عاملی و لایه نشانی آغازگر روی سطح، پیوند زنی PHEMA با روش SI-ATRP در زمان های مختلف پلیمرشدن (۲، ۴ و ۶ ساعت) انجام شد.یافته ها: شدت پیک های مربوط به گروه های کربونیل و هیدروکسیل در طیف ATR-FTIR سطح PS، با افزایش زمان پرتو دهی UVO تا ۱۵ دقیقه افزایش یافت، زاویه تماس آب (WCA) سطح در این زمان حدود °۱۲ بود. با افزایش زمان پلیمرشدن HEMA از ۲ تا ۶ ساعت، WCA از ۵۶ به ۴۸ درجه کاهش یافت و شدت قله های مربوط به گروه های عاملی هیدروکسیل و کربونیل در طیف ATR-FTIR افزایش یافت. بعد از عمل آوری زیرایند پلی استیرنی به مدت ۱۵ دقیقه و پلیمرشدن ۶ ساعتی HEMA، یک لایه نازک و نسبتا یکنواخت PHEMA با ضخامت حدود ۱۱۰-۹۰ نانومتر، مشاهده شد. زنده مانی یاخته های NIH۳T۳ روی سطوح اصلاح شده با PHEMA در زمان های پلیمرشدن ۲، ۴ و ۶ ساعت و با زمان پیش عمل آوری ۱۵ دقیقه ۳۰۰،۲۵۰ و ۲۲۵% بود. درصد نواحی پوشیده با یاخته روی سطح پلی استیرن بکر و سطوح اصلاح شده با PHEMA در ۲ و ۶ ساعت ۲۷، ۷۵ و ۶۲% بود. یاخته ها روی سطح پلی استیرن شکل شناسی صاف و تعداد کمی از آن ها  شکل شناسی دوکی شکل نشان دادند، در حالی که روی سطوح اصلاح شده، یاخته ها شکل شناسی کروی داشتند که با شکل طبیعی یاخته های فیبروبلاست متفاوت بود. با وجود این، شکل شناسی یاخته ای در سطوح اصلاح شده با شکل طبیعی یاخته ها روی ظروف کشت بافت پلی استیرنی (TCPS)، شکل شناسی کشیده و دوکی شکل، متفاوت بود.

کلیدواژه ها:

زیرآیند پلی استایرنی ، بسپارش رادیکالی انتقال اتم ، پیوندزنی ، پلی (۲- هیدروکسی اتیل متاکریلات) ، رفتار سلولی