بررسی نقش معلم در کنار ابزارهای هوش مصنوعی در فرآیند تدریس به دانش آموزان با تاکید بر ابعاد روان شناختی

در دهه های اخیر، پیشرفت فناوری های نوین و ظهور هوش مصنوعی تحولات چشمگیری در نظام های آموزشی ایجاد کرده است. ابزارهای هوشمند قادرند فرآیند یاددهی-یادگیری را با تحلیل داده های آموزشی، ارائه بازخورد فوری و شخصی سازی مسیر یادگیری بهبود بخشند. این فناوری ها می توانند به معلمان کمک کنند تا نیازهای فردی هر دانش آموز را شناسایی کرده و برنامه های آموزشی متناسب با توانایی ها و سبک یادگیری آن ها طراحی کنند. با این حال، نقش انسانی معلم در فرآیند آموزش، به ویژه در ایجاد انگیزه، حمایت عاطفی و تقویت مهارت های اجتماعی و روان شناختی دانش آموزان، همچنان غیرقابل جایگزینی است. تعامل مثبت میان معلم و دانش آموز، رشد خودپنداره، اعتماد به نفس و احساس تعلق را در یادگیرندگان تقویت می کند و یادگیری را معنادارتر و پایدارتر می سازد. در مقابل، استفاده صرف از ابزارهای هوشمند بدون توجه به این ابعاد روانی ممکن است منجر به کاهش انگیزه، سردی روابط انسانی و افزایش اضطراب ناشی از ارزیابی ماشینی شود. بنابراین، تلفیق هوشمندانه فناوری و نقش انسانی معلم ضرورت دارد تا هم کیفیت آموزش و هم سلامت روانی دانش آموزان حفظ شود. هوش مصنوعی به عنوان یک ابزار مکمل و تحلیل گر عمل می کند و نقش هدایتگری، همدلی و حمایت روان شناختی معلم همچنان محور آموزش باقی می ماند.

کلیدواژه ها:

معلم ، هوش مصنوعی ، تدریس ، دانش آموزان ، روان شناختی