تحلیل روایت های معلمان درباره تاثیر فناوری های نو بر روابط انسانی و عاطفی در کلاس های هوشمند

ورود فناوری های نوین به کلاس های هوشمند، تحولی عمیق در نظام آموزشی ایجاد کرده و روابط انسانی و عاطفی میان معلمان و دانش آموزان را تحت تاثیر قرار داده است. این مطالعه به تحلیل روایت های معلمان درباره تاثیر فناوری های نو بر این روابط در محیط های آموزشی دیجیتال می پردازد. هدف پژوهش، شناسایی جنبه های مثبت و منفی فناوری در تقویت یا تضعیف پیوندهای عاطفی و انسانی در کلاس های هوشمند است. روایت های معلمان نشان دهنده دوگانگی در تاثیرات فناوری است: از یک سو، ابزارهای دیجیتال مانند پلتفرم های همکاری آنلاین و تخته های هوشمند، تعاملات گروهی و همدلی را تقویت کرده اند؛ از سوی دیگر، کاهش تماس های حضوری و وابستگی به صفحات نمایش، به انزوای عاطفی و خستگی معلمان منجر شده است. این پژوهش با بررسی تجربه های زیسته معلمان، نشان می دهد که فناوری می تواند به عنوان ابزاری برای تقویت روابط انسانی عمل کند، مشروط بر اینکه با آگاهی و مدیریت صحیح به کار گرفته شود. همچنین، تفاوت های سنی و تجربه های تدریس معلمان بر نحوه درک و استفاده از فناوری تاثیرگذار است. یافته ها حاکی از آن است که ایجاد تعادل میان فناوری و روابط انسانی نیازمند آموزش معلمان و طراحی فعالیت های کلاسی است که تعاملات عاطفی را در اولویت قرار دهند. این مطالعه پیشنهاد می دهد که سیاست گذاران آموزشی با تمرکز بر توسعه مهارت های دیجیتال معلمان و طراحی برنامه های درسی مبتنی بر روابط انسانی، از پتانسیل فناوری برای بهبود محیط های آموزشی بهره ببرند. این پژوهش به درک عمیق تری از نقش فناوری در روابط کلاسی کمک کرده و راه را برای تحقیقات آینده در این حوزه هموار می کند.

کلیدواژه ها:

فناوری های نو ، کلاس های هوشمند ، روابط انسانی ، روابط عاطفی ، روایت های معلمان