تحلیل موانع ارتباط موثر بین مشاور مدرسه و اولیای دانش آموزان

ارتباط موثر بین مشاور مدرسه و والدین دانش آموزان یکی از عوامل کلیدی در ارتقای پیشرفت تحصیلی، سلامت روانی و رفتارهای اجتماعی دانش آموزان به شمار می رود. هدف پژوهش حاضر، شناسایی موانع ارتباط موثر بین مشاور مدرسه و والدین و ارائه راهکارهای عملی برای ارتقای کیفیت تعامل بود. پژوهش از نوع کاربردی و روش آن توصیفی–تحلیلی است. جامعه آماری شامل مشاوران و والدین دانش آموزان مدارس متوسطه شهر یاسوج بود و نمونه ای با حجم ۵۰ نفر والدین و ۳۰ نفر مشاوران به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد.جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد و مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. داده های کمی با نرم افزار SPSS و تحلیل های توصیفی و همبستگی پیرسون بررسی گردید. داده های کیفی مصاحبه ها با استفاده از تحلیل محتوا تحلیل شد.یافته ها نشان داد که موانع ارتباط موثر در چهار بعد اصلی فردی، سازمانی، فرهنگی و ارتباطی قابل دسته بندی هستند. کمبود مهارت های ارتباطی مشاور، کمبود زمان و حمایت مدیریت، سطح تحصیلات والدین و تعامل یک طرفه مشاور از مهم ترین موانع شناسایی شد. همچنین همبستگی معناداری بین تمام موانع و کیفیت ارتباط مشاهده شد.راهکارهای پیشنهادی شامل برگزاری کارگاه های مهارت های ارتباطی برای مشاوران، ایجاد حمایت سازمانی و منابع کافی، استفاده از کانال های متنوع ارتباطی و آگاه سازی والدین بود. اجرای این راهکارها می تواند موجب افزایش کیفیت تعامل مشاور و والدین، تقویت مشارکت والدین و بهبود پیشرفت تحصیلی و سلامت روانی دانش آموزان شود.

کلیدواژه ها:

مشاور مدرسه ، والدین دانش آموزان ، ارتباط موثر ، موانع ارتباطی ، مشارکت والدین