جایگاه دعا در فرهنگ اسلامی با تکیه بر صحیفه سجادیه

دعا یکی از بنیادی ترین مظاهر عبادی در فرهنگ اسلامی است که علاوه بر رفع نیازهای فردی، نقش مهمی در تربیت معنوی، اخلاقی و اجتماعی انسان دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه دعا در فرهنگ اسلامی و تحلیل ابعاد فردی، اخلاقی، اجتماعی و معنوی آن با تکیه بر صحیفه سجادیه انجام شده است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و کیفی بوده و داده ها از طریق مطالعه کتابخانه ای و تحلیل محتوا جمع آوری شده اند.یافته ها نشان می دهد که دعاهای صحیفه سجادیه، علاوه بر بعد فردی و رفع نیازهای شخصی، دارای نقش تربیتی و اخلاقی موثر، نقش اجتماعی در اصلاح جامعه و حمایت از محرومان و نقش معنوی و عرفانی برای رشد روحی و انس با خداوند هستند. نتایج پژوهش تاکید می کند که دعا نه تنها یک عمل عبادی است، بلکه ابزار قدرتمندی برای تربیت جامع انسان و اصلاح رفتارهای فردی و اجتماعی محسوب می شود. همچنین، تحلیل محتوا و بررسی موضوعی دعاها نشان می دهد که بهره گیری علمی و عملی از آموزه های صحیفه سجادیه می تواند به ارتقای معنویت، اخلاق و همبستگی اجتماعی کمک کند.این پژوهش ضمن پر کردن خلاهای موجود در تحلیل ابعاد مختلف دعا، می تواند به عنوان مرجع علمی برای پژوهش های آینده و طراحی برنامه های آموزشی و فرهنگی مرتبط با دعا و معنویت مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

دعا ، فرهنگ اسلامی ، صحیفه سجادیه ، تربیت معنوی ، اخلاق و جامعه ، تحلیل محتوا