مطالعه تطبیقی شیوه های ارزشیابی دانش آموزان و نقش آن در بهبود عملکرد معلمان

هدف از این پژوهش، تحلیل تطبیقی روشهای ارزشیابی توصیفی و نمرهای و بررسی تاثیر آنها بر عملکرد تحصیلی دانشآموزان ابتدایی است. با توجه به تغییرات بنیادین در نظام آموزشی و تاکید بر یادگیری عمیق، ارزشیابی توصیفی بهعنوان جایگزینی برای نظام نمرهای سنتی معرفی شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و جامعه آماری شامل دانشآموزان پایههای سوم تا ششم ابتدایی در مدارس مختلف کشور بوده است. نمونهگیری ب هصورت خوش های انجام شده و ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامههای استاندارد، مصاحبه با معلمان و تحلیل عملکرد تحصیلی دانشآموزان در دروس فارسی، ریاضی و علوم بوده است. که ارزشیابی توصیفی موجب افزایش انگیزش درونی، کاهش اضطراب امتحان، تقویت خودپنداره مثبت و ارتقاء مهارتهای تفکر انتقادی در دانشآموزان میشود. در مقابل، نظام نمرهای گرچه ساختار مشخ صتری برای سنجش فراهم میکند، اما اغلب منجر به رقابت ناسالم، اضطراب، و یادگیری سطحی میگردد. یافتهها همچنین بیانگر آن بودند که معلمان در شیوه توصیفی فرصت بیشتری برای بازخورد هدفمند دارند و نقش فعالتری در فرایند یاددهی-یادگیری ایفا میکنند. با این حال، چالشهایی نظیر بار کاری بیشتر معلمان، نیاز به آموزش تخصصی، و ضعف در ابزارهای استاندارد ارزشیابی از جمله نقاط ضعف روش توصیفی محسوب میشود. در مقابل، ارزشیابی نمرهای همچنان برای تعیین سطح و رتبهبندی در آزمو نهای ملی و بینالمللی کارآمدتر ارزیابی میگردد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، ارزشیابی نمرهای )سنتی( ، عملکرد تحصیلی ، انگیزش درونی ، یادگیری عمیق