تاثیر حکمت های نهج البلاغه و گلستان سعدی بر خودآگاهی دانش آموزان

در دنیای معاصر که انسان بیش از پیش با بحران هویت و ضعف در شناخت خویشتن مواجه است، آموزش مفاهیم اخلاقی و انسانی از طریق متون اصیل ادبی و دینی ضرورتی انکارناپذیر است. نهج البلاغه امام علی(ع) و گلستان سعدی، دو منبع ارزشمند از حکمت های اخلاقی، تربیتی و انسانی اند که می توانند در رشد خودآگاهی، مسئولیت پذیری و تفکر درونی دانش آموزان نقش بسزایی ایفا کنند. هدف این پژوهش بررسی میزان و چگونگی تاثیر آموزه های این دو اثر بر رشد خودآگاهی دانش آموزان است. روش پژوهش توصیفی–تحلیلی بوده و نتایج نشان می دهد که آموزش گزیده هایی از این متون با شیوه های خلاقانه و گفت وگومحور، موجب ارتقای تفکر انتقادی، خودشناسی و احساس معنا در زندگی دانش آموزان می شود.

کلیدواژه ها:

نهج البلاغه ، گلستان سعدی ، خودآگاهی ، تربیت اخلاقی ، آموزش ادبیات