نقش هوش مصنوعی در شناسایی سبک های یادگیری اخلاقی دانش آموزان ابتدایی و طراحی مسیرهای تربیتی شخصی سازی شده

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش مصنوعی در شناسایی سبک های یادگیری اخلاقی دانش آموزان ابتدایی و طراحی مسیرهای تربیتی شخصی سازی شده انجام شده است. مسئله اصلی تحقیق آن است که چگونه می توان از ظرفیت های تحلیلی هوش مصنوعی برای ارتقای تربیت اخلاقی در دوره ابتدایی بهره گرفت، به ویژه در شرایطی که تفاوت های فردی، فرهنگی و شناختی دانش آموزان نادیده گرفته می شود. روش پژوهش از نوع کیفی و کتابخانه ای بوده و داده ها از طریق تحلیل منابع علمی داخلی گردآوری شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که سبک های یادگیری اخلاقی دانش آموزان شامل الگوهایی چون یادگیری مشاهده ای، تجربی، تحلیلی و اجتماعی هستند که هر یک نیازمند مسیر تربیتی خاصی اند. هوش مصنوعی با تحلیل داده های رفتاری و شناختی، قادر است این سبک ها را شناسایی کرده و مسیرهایی متناسب با ویژگی های فردی دانش آموزان طراحی کند. این مسیرها شامل فعالیت های تربیتی هدفمند، بازخوردهای تعاملی و محتواهای اخلاقی متناسب با سبک یادگیری هستند. همچنین، استفاده از هوش مصنوعی موجب افزایش دقت در ارزیابی، کاهش سوگیری های انسانی، و ارتقای مشارکت اخلاقی دانش آموزان می شود. در نتیجه، می توان گفت که هوش مصنوعی ابزاری موثر در خدمت تربیت اخلاقی است و به ویژه در کلاس های چندپایه و محیط های آموزشی با تنوع فرهنگی بالا، نقش مکملی برای معلمان ایفا می کند. این پژوهش با ارائه چارچوبی نظری، زمینه ساز توسعه مدل های تربیتی نوین در نظام آموزشی ایران خواهد بود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، سبک یادگیری اخلاقی ، تربیت شخصی سازی شده ، آموزش ابتدایی ، مسیر تربیتی هوشمند