تاثیر بازی های آموزشی مبتنی بر طبیعت بر رشد مهارت های اجتماعی کودکان دوره ابتدایی

این مقاله به بررسی تاثیر به کارگیری بازی های آموزشی مبتنی بر طبیعت بر رشد و تقویت مهارت های اجتماعی کودکان در دوره ابتدایی می پردازد. در دنیای امروز که کودکان زمان قابل توجهی را در فضاهای بسته و با ابزارهای الکترونیکی سپری می کنند، فرصت تعامل معنادار با همسالان و محیط طبیعی کاهش یافته است. این پژوهش با تمرکز بر این چالش، به تحلیل نقش محیط طبیعت به عنوان بستری غنی برای شکل گیری مهارت هایی همچون همکاری، حل تعارض، همدلی و مسئولیت پذیری می پردازد. روش تحقیق حاضر کیفی و از نوع مطالعه موردی چندگانه است. یافته ها حاکی از آن است که بازی در طبیعت، به دلیل ماهیت غیرساختاریافته و چالش برانگیز خود، موقعیت های اصیلی را برای تعامل اجتماعی خلق می کند که در محیط های کلاس درس معمولی کمتر یافت می شود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که چگونه این گونه بازی ها می توانند به کاهش رفتارهای فردی و افزایش روحیه جمع گرایی در بین دانش آموزان منجر شوند. در نهایت، مقاله حاضر راهکارهای عملی برای گنجاندن بازی های طبیعی در برنامه درسی مدارس ابتدایی ارائه می نماید.

کلیدواژه ها:

بازی های طبیعی ، مهارت های اجتماعی ، دوره ابتدایی ، آموزش مبتنی بر طبیعت ، رشد اجتماعی