نقش هوش مصنوعی در ارتقای کیفیت تدریس معلمان مدارس ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش هوش مصنوعی در ارتقای کیفیت تدریس معلمان مدارس ابتدایی و تحلیل تاثیر ابزارهای هوشمند آموزشی بر یادگیری و تعامل دانش آموزان است. این پژوهش از نوع کاربردی-توصیفی همبستگی بوده و با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه نیمه ساختاریافته، داده ها از نمونه ای شامل ۱۵۰ معلم مدارس ابتدایی شهر کرمانشاه جمع آوری شد. داده های کمی با استفاده از آمار توصیفی، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده تحلیل شد و داده های کیفی با روش تحلیل محتوا مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها نشان داد که استفاده از هوش مصنوعی در تدریس معلمان، شامل طراحی محتوای آموزشی هوشمند، ارزیابی و ارائه بازخورد، مدیریت کلاس و شخصی سازی یادگیری، سطح نسبتا بالایی دارد و با کیفیت تدریس رابطه مثبت و معنی دار دارد (r = ۰.۷۸, p < ۰.۰۱). تحلیل رگرسیون نشان داد که استفاده از هوش مصنوعی می تواند ۵۶٪ تغییرات کیفیت تدریس را توضیح دهد. مصاحبه ها نیز تاکید کردند که هوش مصنوعی موجب افزایش تعامل، انگیزه و مشارکت دانش آموزان شده و معلمان را در ارائه آموزش موثر یاری می کند، اما چالش هایی مانند کمبود زیرساخت، آموزش ناکافی معلمان و نگرانی های امنیتی و حریم خصوصی وجود دارد.نتیجه گیری کلی پژوهش حاکی از آن است که هوش مصنوعی می تواند به عنوان ابزاری مکمل برای ارتقای کیفیت تدریس و بهبود فرآیند یادگیری دانش آموزان عمل کند، مشروط بر آن که موانع اجرایی و امنیتی مدیریت شود و تعامل انسانی معلم با دانش آموزان حفظ گردد. یافته های این پژوهش می تواند راهنمای معلمان، مدیران و برنامه ریزان آموزشی در استفاده هوشمندانه از فناوری های نوین باشد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، کیفیت تدریس ، مدارس ابتدایی ، شخصی سازی یادگیری ، بازخورد آموزشی