بررسی اضطراب ریاضی و مداخلات روان شناختی موثر بر کاهش آن

اضطراب ریاضی به عنوان یکی از موانع مهم یادگیری ریاضیات، تاثیر قابل توجهی بر عملکرد تحصیلی، انگیزه و نگرش دانش آموزان دارد. هدف این پژوهش بررسی سطح اضطراب ریاضی، عوامل موثر بر آن و اثربخشی مداخلات روان شناختی در کاهش این اضطراب بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل است و جامعه آماری آن شامل ۱۵۰ دانش آموز ابتدایی یک منطقه شهری بود که با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده شامل پرسشنامه اضطراب ریاضی همبر و پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی بندورا بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون t وابسته، تحلیل کوواریانس و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد.یافته ها نشان داد که سطح اضطراب ریاضی در دانش آموزان متوسط بود و خودکارآمدی با اضطراب ریاضی رابطه منفی و معناداری داشت (r = -۰.۶۲, p < ۰.۰۰۱). مداخلات روان شناختی شامل شناختی-رفتاری، آموزش مهارت های خودتنظیمی و روش های تدریس فعال توانستند اضطراب ریاضی را به طور معناداری کاهش دهند (p < ۰.۰۰۱) و عملکرد تحصیلی دانش آموزان را بهبود بخشند. همچنین، فشار والدین و روش های تدریس سنتی به افزایش اضطراب ریاضی کمک کردند.نتیجه گیری کلی این پژوهش نشان می دهد که مداخلات روان شناختی و روش های آموزشی فعال می توانند به طور موثر اضطراب ریاضی را کاهش دهند و عملکرد تحصیلی دانش آموزان را ارتقا بخشند. این یافته ها اهمیت طراحی برنامه های آموزشی و روان شناختی کاربردی و حمایت خانواده در کاهش اضطراب ریاضی را تاکید می کنند.

کلیدواژه ها:

اضطراب ریاضی ، مداخلات روان شناختی ، خودکارآمدی ، روش تدریس فعال ، عملکرد تحصیلی